Marjan (47) heeft een aangeboren ziekte. Daardoor is ze uitzonderlijk klein van stuk, heeft ze heel weinig zicht en draagt ze een bril met zeer sterke glazen. Ze heeft een operatie gehad om een kin te construeren en een kaakoperatie vanwege ernstige slaap-apneu. Haar hoofdhaar is heel dun en daarom draagt ze een pruik. Als kind is ze veel gepest. Haar ouders gaven haar veel concrete aandacht en stimuleerden haar om door te zetten, maar voor gevoelens was geen ruimte. Haar onzekerheid heeft ze gecompenseerd door hard te studeren, waarmee ze veel heeft bereikt. Ze is werkzaam als juriste, heeft een eigen woning, maar ibrengt nog wel veel tijd met haar ouders door.
Toen Marjan haar leven wat betreft wonen en werken op orde had, is ze met zichzelf aan de slag gegaan, gemotiveerd door haar verlangen naar een relatie. De laatste zes jaar heeft ze bij een cognitief gedragstherapeut aan veel punten gewerkt: haar extreme aanpassing aan
