Log in
Verslavingen en middelengebruik worden in reguliere therapieën vaak over het hoofd gezien. Hoe kunnen psychologen dit beter signaleren en liefst ook integreren in hun behandeling? Dat is nodig, want onbehandelde verslavingsproblematiek kan de behandeling ernstig verstoren.
Geertje Kindermans

Een cliënt met sociale en angst­klachten volgt al een tijd een behandeling op een polikliniek voor angststoornissen. Hoewel hij gemotiveerd is, boekt hij geen vorde­ringen, interventies slaan niet aan. Dan vertelt de cliënt in een van de sessies tus­sen neus en lippen door dat hij regelma­tig veel drinkt. Zelf ziet hij het probleem niet zo, maar de therapeut wel. Mogelijk ligt daar de oorzaak van de stagnatie.

Nikola Suboticki is klinisch psycholoog, psychotherapeut en behandelcoördinator bij Trubendorffer Verslavingszorg in Am­sterdam. Hij krijgt geregeld cliënten voor een intake die eerder bij een psycholoog in behandeling zijn geweest voor angst-, stemmings-, trauma-of persoonlijkheids­problematiek. “Die therapieën waren evidencebased en keurig volgens protocol uitgevoerd, maar hadden toch weinig ef­fect. Soms blijkt achteraf dat de cliënt ge­durende de hele behandelperiode onder invloed was.”