Een bloedende lever. Dat is de letterlijke betekenis van jigar kunhi, een uitdrukking die Afghanen gebruiken om gevoelens van verdriet of verlies uit te drukken. Dat vertelt Arezoe Delawar, zelf van Afghaanse komaf, psycholoog bij i-psy en onderzoeker naar cultureel bepaalde uitingen van stress onder Afghaanse immigranten. Dil khorie staat voor het opeten van je eigen hart, vrij te vertalen als ‘binnenvetten’. Als uiting van hoge stressgevoelens is het niet ongewoon dat Afghanen zichzelf slaan. Met de voorbeelden die Delawar ons vandaag voorschotelt, wordt duidelijk hoe Afghanen psychosociale problemen veelal uiten met woorden die verwijzen naar het lichaam en lichamelijke klachten.
Delawar maakt met haar lezing over Cultural concepts of distress onderdeel uit van een sessie getiteld ‘Ziekterepresentaties’ – een van de vijf parallelsessies die het symposium biedt – waarvan ik het eerste deel bijwoon. Voor het tweede deel kies ik voor lezingen uit de sessie ‘Diversiteitscompetentie’. Een woord waarmee ik voorafgaand aan dit symposium nog niet bekend was, maar dat het
