‘Ik kom uit een orthodox milieu, van huis uit waren we reformatorisch. Van mijn ouders mochten mijn zussen en ik studeren, wat niet in alle gezinnen zo vanzelfsprekend was. Eigenlijk kende ik in ons milieu twee soorten vrouwen, de ene ging trouwen, kreeg kinderen en bleef thuis, de andere maakte carrière, maar bleef ongetrouwd.
Ik begon met pedagogiek en onderwijskunde, maar de psychologievakken die ik volgde, vond ik heel fascinerend, dus ik stapte over. Bij pedagogiek leer je hoe mensen leren, bij psychologie kruip je echt in hun hoofd; psychologie ging over wat ik écht wilde weten.
Door de studie psychologie gebeurt er automatisch iets met je religieuze wereldbeeld. Binnen een traditioneel religieus milieu heb je geen psychologie nodig, dan wéét je al hoe mensen in elkaar steken en wat goed gedrag is. Zo’n overtuiging voorziet eigenlijk in een psychologisch kader. Ik moest mijn studie psychologie daarom van het geloof loskoppelen. Neem alleen al de evolutietheorie, die
