Log in
Van de procesverslavingen, ook wel gedragsverslavingen genoemd, vormt de gokstoornis als enige een aparte classificatie in de DSM. Dit in tegenstelling tot verslavingen aan gamen, porno of eten. Wie last heeft van een gokstoornis, gokt bijvoorbeeld met steeds grotere bedragen om de gewenste mate van opwinding te bereiken. Of iemand heeft meerdere onsuccesvolle pogingen gedaan te stoppen of te minderen en raakt daar rusteloos en prikkelbaar van. Liegen om de ernst van het gokgedrag in nevelen te verhullen en geld van anderen nodig hebben om uitzichtloze financiële problemen door het gokken te verlichten, zijn nog wat andere kenmerken van pathologisch gokgedrag.
Vittorio Busato

Over de beste behandeling van een gokverslaving wordt volop getwist in de vakpers. In een interessant essay vragen neuropsycholoog Nienke van Keulen en ervaringsdeskundige Bas Brons zich af of volledige abstinentie bij de behandeling ervan – dus ook bijvoorbeeld geen alcohol – noodzakelijk is. ‘Een achttienjarige bijna-student die enkel verslaafd is aan gokken of gamen vertellen dat hij nooit meer alcohol mag drinken of mag blowen, roept veel weerstand op; dit recreatieve gebruik is vaak een wezenlijk onderdeel van hun sociale leefwereld.’ Pathologische gokkers zouden zo weleens het idee kunnen krijgen dat ze gelijk worden gesteld aan junkies of alcoholisten, hetgeen juist de drempel om hulp te zoeken kan verhogen.

In zekere zin waagt narratief psycholoog Gerben Westerhof in dit nummer ook een gokje. De snelle ontwikkelingen op het gebied van digitale technologie gaan niet aan de psychologie voorbij, stelt hij. ‘Hoewel computers nieuwe mogelijkheden bieden, blijven andere mensen en psychologische professionals nodig om het verhaal van de persoon recht te doen

Essay-prijsvraag 'De Psycholoog van de toekomst'