Log in
De professional in de ggz gedraagt zich doorgaans alsof hij precies weet hoe het zit, maar zo hard is die psychiatrische kennis helemaal niet. Professionals zouden beter naar patiënten moeten luisteren. Jim van Os, hoogleraar Psychiatrische Epidemiologie schopt niet alleen tegen het huidige systeem aan, hij levert een uitgewerkt alternatief. ‘Minder diagnostische ziektetaal en geen “escalerende richtlijnen”.’
Geertje Kindermans

Jim van Os hoeft er niet over na te denken of hij namen wil doorgeven van mensen die iets over hem kunnen vertellen en die gebeld mogen worden. Per omgaande stuurt hij een mail met een aantal namen en een lacherig: 360-graden analyse? Hij heeft daar geen problemen mee, integendeel. Hij vindt het een heel normale vraag, er is geen betere manier om iemand te leren kennen, zegt hij in zijn werkkamer van ggz-instelling Mondriaan van het umc Maastricht. En dan legt hij onmiddellijk een link met de zaak waar hij zich al jaren hard voor maakt: een vernieuwde inrichting van de ggz. ‘Vanuit de nieuwe ggz proberen we juist veel vanuit de netwerkgedachte te denken. Iedereen heeft een netwerk en dat probeer je te activeren. Als iemand in crisis is, willen we het zo organiseren dat hij zich staande kan houden en niet hoeft te worden opgenomen. Vroeger trok men zich terug, tegenwoordig is het idee