Het is een wereld van verschil hoe iemand zich in die rolverdeling gedraagt en dat frustreerde me. Het ging algauw over problemen die onoplosbaar lijken, omdat er geen ruimte is voor speelsheid. Ik besloot toen dat ik geen behandelend psycholoog in de ggz wilde worden. Daar zou ik doodongelukkig van worden en ik geloof ook niet dat die probleemgerichte benadering werkt.
Liever ging ik me richten op dingen die mensen kunnen verbeteren nog voordat ze in die molen van de ggz terechtkomen. Daarom ging ik door de gemeente gestimuleerde trainingen geven in focuswijken, over hoe je kunt stoppen met piekeren en met stress kan omgaan. Alleen moest ik echt leuren voordat mensen gingen meedoen. Ik wil mensen graag begeleiden in verandering, maar ze moeten het wel echt zelf willen.
Vanuit die functie kreeg ik de kans om trainingen stresspreventie op te zetten voor de zakelijke wereld. Maar op weg naar huis vroeg ik me af hoeveel mensen nu echt de
