Victor had een afspraak met zijn vader en kwam te laat. Ik vroeg hoeveel hij te laat was, hij zei: “Vijf uur.” Ik schrok me rot!’
Aan het woord is Anna, de persoonlijke begeleider van Victor. De laatste tijd krijgt hij wat meer ruimte. Even leek het erop dat Victor die ruimte niet aankon, maar dat valt mee, blijkt uit de rest van haar verhaal. ‘Ik vroeg hem waar hij al die tijd was geweest. Hij wees op zijn horloge. Zo laat had hij afgesproken met zijn vader: vier uur. En hij kwam zo laat aan: kwart over vier.’
Iedereen lacht. Opluchting. Maar het is duidelijk: Victor moet op tijd komen, maar het klokkijken gaat nog niet goed. Victor is dertien jaar. Hij woont in een huis met vijf andere jongeren met een verstandelijke beperking. We zitten om tafel voor het maandelijks overleg met de begeleiders van de woongroep, de teamleider en gz-psycholoog/orthopedagoog Yvonne Scholten. De
