Log in
Methodoloog Angélique Cramer is dit jaar onze columnist. ‘In de wetenschap gaat het heel erg om de persoon en als je dan je zwakte laat zien, ben je al snel niet goed genoeg.’
Geertje Kindermans

De eerste herinneringen die Colette Cramer aan haar dochter ophaalt, gaan terug naar haar kindertijd. Angélique Cramer is inmiddels universitair hoofddocent Modellen en Methoden voor Klinische Psychologie aan Tilburg University en dit jaar is ze onze columnist. Als vijfjarig meisje stond ze achter haar vader die de krant zat te lezen. Ze begon te spellen: T e k o o p a a n g e b o d e n… Haar ouders waren met stomheid geslagen. Dat Angélique kon lezen wist niemand, ook op school was het niet bekend. Haar moeder kocht meteen het boekje Pim en de vis (van auteur Maaijke Jansma) voor haar, Angélique had het binnen tien minuten uit. En zo werd besloten dat ze een klas kon overslaan en direct naar groep 3 mocht.

Cramer herinnert zich het voorval en zegt: ‘Het past bij mij. Ik houd zulke dingen voor me tot ik het een beetje kan en dan komt het er ineens