Interview met CLW-bestuurslid Petra de Jong

Middel X, of de emancipatie van het streven

De Coöperatie Laatste Wil (CLW) zet zich in voor het beschikbaar krijgen van een laatste-wilmiddel voor haar leden. In september 2017 leek dat gevonden: ‘middel X’. Duizenden nieuwe leden sloten zich aan en inkoopgroepen werden samengesteld. Totdat het Openbaar Ministerie de beweging betichtte van criminele praktijken: de CLW zou zich schuldig maken aan hulp bij zelfdoding. Onder deze druk staakte de CLW haar activiteiten rond middel X en de inkoopgroepen werden ontmanteld, omdat de CLW haar leden niet in een positie wil brengen dat ze kunnen worden vervolgd. Wat overblijft is een maatschappelijk breed gedragen, maar ook zwaar bekritiseerde beweging. Want hoe veilig is zo’n middel X eigenlijk? Werkt het niet drempelverlagend? En waarom doet de CLW geen concessies aan de ‘autonome route’, ook niet als het gaat om kwetsbare jongeren of om psychiatrische patiënten? Een gesprek over de beweegredenen van de CLW met bestuurslid Petra de Jong: ‘Wij gaan iemand van achttien niet vragen of die wel weet wat hij doet.’

Jeroen van Goor

U was tot 2015 directeur van de Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde (NVVE). In 2013 hielp u de CLW oprichten. Waarom zet u zich in voor mensen die hun leven in eigen regie willen beïndigen?

‘Als longarts heb ik veel mensen op een hele vervelende manier zien sterven. Voor en na de komst van de euthanasiewet in 2002 heb ik mensen geholpen die om euthanasie vroegen. Ik heb aan mezelf gezien wat voor fouten je kan maken als er geen transparantie is, dus voor de komst van de wet heb ik dingen niet goed gedaan. Gelukkig zijn alle mensen die het gevraagd hebben wel overleden, maar het verdiende niet altijd de schoonheidsprijs.’

Kunt u een voorbeeld geven?

‘De eerste keer dat ik hulp verleende bij een zelfdodingverzoek ging het om een man van 44 jaar, met longkanker op een hele nare plek, precies op de splitsing van de twee grote luchtwegen. Hij dreigde te stikken en ik vond