In Utrecht moet je in het tweede jaar al een specialisatie kiezen, ik koos voor kinder- & jeugdpsychologie, omdat ik enthousiast was geworden van het inleidende vak. Ook het feit dat je iets kunt betekenen voor jongeren sprak me aan. Als jongeren dreigen te ontsporen, kun je nog zoveel doen. Ze zijn nog zo plooibaar.
Zelf kom ik uit een fijn gezin, mijn vader is huisarts, mijn moeder docent Nederlands als tweede taal. Ze hebben voor mijn geboorte een aantal jaar in Malawi gewoond, waar mijn vader als arts werkte en mijn moeder vrijwilligerswerk deed. Misschien komt mijn motief voor de keuzes die ik maak, ook daar vandaan.
In het derde jaar heb ik een minor jeugd en criminaliteit gedaan, een blok voor zowel psychologie- als rechtenstudenten. Daarna wist ik zeker dat ik uiteindelijk deze kant op wil. Dat had deels te maken met hoe het vak was ingericht, maar het gaf tegelijk een verfrissende kijk op jeugdcriminaliteit. Positiever dan
