De Hogeschool van Arnhem en Nijmegen (han) maakte zich er wel heel makkelijk vanaf, vond een derdejaars studente. Ze was het helemaal zat en diende een officiële klacht in bij de ombudsman van de hogeschool, Egbert Hulshof. Haar grootste klacht: ze had te weinig te doen.
Hulshof kon de klacht niet in behandeling nemen, want een ombudsman gaat niet over het beleid en de organisatie. Maar hij vroeg wel door. Hulshof, monter: ‘Ik ben met haar naar de mediatheek gegaan, liet haar de vakliteratuur zien en heb haar voorgesteld aan de medewerker van de mediatheek. Achteraf was ze helemaal gelukkig met de nieuwe ontdekking. De docenten van de opleiding hadden haar natuurlijk ook op het spoor kunnen zetten, maar deze studente was begonnen met klagen, en toen zette de opleiding de hakken in het zand.’
Het voorbeeld is tekenend voor de aanpak van Hulshof: pragmatisch, niet formeel en op zoek naar wat er schuilgaat achter de klacht. In die
