Log in
Iemands persoonlijkheid is een kwestie van beoordelen, niet van objectief meten. De vraag is dan wie er moet beoordelen: (a) de persoon zelf, (b) anderen, (c) beiden. Met het oog op professionele toepassing redeneren Wim Hofstee, Jolijn Hendriks en Henk Kiers van (a), de heersende praktijk, via (b) naar (c). Met het oog op die laatste stap doen zij verslag van een wedstrijd tussen zelf en anderen.
Dr. Jolijn Hendriks, Henk Kiers, Wim Hofstee

Voor professionele doeleinden verstaan we onder iemands persoonlijkheid de karakteristieke manier waarop die persoon omgaat met zijn of haar omgeving. Persoonlijkheidsonderzoek pleegt in het professioneel repertoire weliswaar niet centraal te staan: in de klinische praktijk valt het diagnostisch accent op klachten en symptomen, dus op de state in plaats van de traits van de cliënt; in de A&O-praktijk op capaciteiten en competenties.

Maar vooral devianties op het vlak van persoonlijkheid zijn wel degelijk prognostisch van belang, vanwege de manier waarop de persoon omgaat met zijn of haar therapeutische of werkomgeving.

De beste manier om iemands persoonlijkheid in kaart te brengen loopt via de antwoorden op een goed geconstrueerde persoonlijkheidsvragenlijst, die dekkend is voor het domein, in observeerbare termen is geformuleerd, en voldoende items bevat om betrouwbare uitkomsten te garanderen; korte versies, zoals die door onderzoekers worden gebruikt, zijn voor professionele doeleinden ongeschikt. Dat geldt des te meer voor informelere methoden. Voor de diagnostiek van devianties is overigens