Marc Romijn heeft bij de commando’s gezeten, een eliteonderdeel van de krijgsmacht en ging daarna medicijnen studeren. Hij specialiseerde zich tot radioloog en ging werken bij een drukke praktijk in een perifeer ziekenhuis. Daar deed hij alles op het gebied van radiologie: ook mri, echo’s en ct’s. Maar het werk was vooral technisch, de werkdruk was hoog en het patiëntencontact vluchtig, het gaf hem weinig voldoening.
Van de ene op de andere dag stopte hij ermee. Hij was 45 en had er acht jaar gewerkt. ‘Ik liep op een zondag door de tuin en opeens dacht ik: morgen ga ik niet meer. Ik had eerder overwogen dat ik iets anders moest gaan doen en op dat moment is het zaadje in je hoofd al geplant. Ik heb mijn collega’s gebeld om het mee te delen. Je kunt wel gaan twijfelen en eerst eens gaan rondkijken, maar zo werkt het bij mij niet.’
Zo abrupt stoppen geeft
