Zo’n drie jaar later zat ik met schriftje en pen uit te kijken over de heide in Lage Vuursche. Twee velletjes schreef ik vol en wat bleek? Het waren allemaal dingen die me energie geven, waar mijn hart sneller van gaat kloppen. Bijvoorbeeld, ‘van niets iets maken’, ‘puzzelen’, ‘mensen inspireren’, ‘beetje risico nemen’, ‘innoveren’, ‘schrijven’, ‘stip op de horizon zetten’, ‘de leiding nemen’, et cetera.
Dat lijstje heeft me best veel gebracht. Het deed me bese en dat ik de vele beroepen die ik overwoog – en richting prullenbak verwees – toen ik jonger was niet zomaar kon afdoen als jeugdige overmoed of onzin. Ik zag duidelijke links tussen die beroepen en dit lijstje energiegevers, lees maar even mee.
Straaljagerpiloot: waarschijnlijk iets met beetje risico nemen (en Top Gunachtige collega’s). Niet handig als je nauwelijks in een achtbaan durft.
Officier bij de marine: niet in de laatste plaats vanwege dat leuke uniform en het vooruitzicht dat ik bevelen mocht uitdelen. Aanmeldingsformulieren in de prullenbak gegooid toen ik erachter kwam dat fl ink wat sportieve inzet verwacht werd.
Rechercheur: de Saga Noren van Amsterdam, iets minder autistisch, natuurlijk wel die Porsche. Puzzelen op moorden. Op de website gekeken en het gauw uit mijn hoofd gezet, je bleek eerst op straat foutparkeerders en hardrijders te moeten bekeuren.
Accountant: net als mijn vader, ik was vast van plan om zijn kantoor over te nemen. Boekhouden bleek tijdens de studie best wel saai, en ik meende dat ik helemaal niets had met cijfers. Dat laatste is achteraf best opmerkelijk gezien het feit dat ik uiteindelijk methodoloog ben geworden.
Mental note: volgende keer dat één van mijn kinderen een nieuw beroep heeft bedacht, nieuwsgieriger zijn naar wat dat zegt over hun persoonlijkheden.
Wat het lijstje me ook leerde, was dat er vele manieren zijn om zoveel mogelijk van die energiebommetjes in je leven in te bouwen. Wetenschap beoefenen, schrijven of innoveren is echt niet de enige manier om mensen te inspireren. Op één of andere manier lucht dit besef me enorm op: ik ben geen wetenschapper omdat ik denk dat dat het enige is wat ik kan – mijn pre-burn-out-opvatting – maar ik ben het vandaag omdat ik daarvoor kies, me realiserende dat ik ook iets anders kan kiezen – mijn post-burn-out-opvatting. Fijn!
Tot slot nog even terug naar de beroepen waarover ik vroeger droomde want ik ben er eentje vergeten: tijdens mijn studie psychologie was ik best fanatiek bezig met het aan elkaar mixen van plaatjes, en maakte ik eigen nummers (niet om aan te horen). Daar moest ik ineens weer aan denken toen ik deze column schreef, wat een energiebommetje was dat. Ik kan u melden dat ik net de eerste les van mijn professionele DJ-opleiding achter de rug heb.