Wie wel eens verliefd is geweest, weet er alles van. Als je niet oppast kom je zomaar met de verkeerde boodschappen thuis, vergeet je je moeder terug te bellen en vind je je sleutels terug in de koelkast. Maar ook haatgevoelens kunnen maken dat je je kop er niet bij hebt. Reden genoeg voor een stel psychologen aan de Vrije Universiteit Amsterdam (VU) om na te gaan in hoeverre prikkelverwerking op basaal niveau door zulke sterke emoties wordt beïnvloed. Hiervoor gebruikten ze de zogenaamde Attentional Blink Task. Daarbij wordt in een flits een prikkel aangeboden waarna direct een volgende prikkel volgt. Afhankelijk van de tijd daartussen zijn mensen in staat de tweede prikkel te verwerken, was al eerder gebleken.
De driehonderd deelnemers aan het VU-experiment kregen in de eerste flits de naam te zien van iemand die ze liefhadden, haatten of tegenover wie ze neutraal stonden. Daarna verscheen een uitgeschreven getal dat ze in cijfers moesten weergeven. De tijd tussen beide prikkels varieerde. Opmerkelijk genoeg presteerden de proefpersonen beter als ze de naam van een geliefd of juist gehaat persoon voorbij hadden zien komen dan wanneer ze de naam van een neutraal persoon hadden gezien. De tijd tussen de prikkels deed er nauwelijks toe.
Kennelijk maken sterke gevoelens zoals liefde en haat mensen juist alerter, en dus helemaal niet minder waakzaam, zoals je zou denken. Een verrassende uitkomst, ook voor de onderzoekers, die vanzelfsprekend schreeuwt om vervolgonderzoek.
Bron: Liu, Y. et al. (2024). Love and hate do not modulate the attentional blink but improve overall performance. Cognition and Emotion, https:/doi.org/10.1080/02699931.2024.2338203
Beeld: Shutterstock
