Twee onafhankelijke studies laten zien dat mensen consequent onderschatten wat een compliment met iemand kan doen. Ongeacht of het nu gaat om vrienden of volkomen vreemden. Proefpersonen dachten dat anderen zich misschien opgelaten zouden voelen als ze een complimentje kregen, terwijl dat geenszins zo bleek te zijn. Ook de onzekerheid of ze met hun compliment niet voor paal zouden staan, lijkt mensen parten te spelen. De helft van de proefpersonen die op papier iemand moesten complimenteren, gaf dat compliment daadwerkelijk bij een latere ontmoeting. En gáven ze dat compliment, dan hadden ze geen idee hoe goed dat de ander deed.
We slikken dus nodeloos vaak complimenten in. Richten we ons meer op onze goede bedoelingen dan op hoe we een compliment precies verwoorden, dan rollen de complimenten makkelijker over onze lippen. En denk niet dat de ander je een slijmbal vindt als je dagelijks een compliment uitdeelt: zoals we er ook geen genoeg van kunnen krijgen te horen dat onze partner van ons houdt, zo prettig blijven we het vinden als iemand ons een compliment maakt.
Ook gevoelens van dankbaarheid uiten we trouwens niet zo gauw. We onderschatten wat het voor een ander kan betekenen als we zeggen hoe blij we met hem zijn, en we zijn bang een raar figuur te slaan als we uiting geven aan onze waardering. Terwijl die ander er juist van opfleurt.
Laat dat een les zijn, zeer gewaardeerde lezers en lezeressen.
Bron: Boothby, E. et al. (2021). A simple compliment can make a big di«erence. Harvard Business Review, 24 februari 2021.
Beeld: Kreminska/shutterstock.com
Heeft gereageerd op:
Ik zet vraagtekens bij dit bericht om meerdere redenen. Ten eerste zou het zo kunnen zijn dat het voordelen heeft terughoudend te zijn met complimenten? Ik herinner me een uitspraak (wellicht gechargeerd) dat Amerikaanse pubers qua leerprestaties op de meeste aspecten laag scoren, behalve op 1: zelfvertrouwen (wellicht geflateerd). Ten tweede is de impliciete veronderstelling dat meer beter is volstrekt onjuist. Onze werkelijkheid is alineair: alles heeft een teveel en een te weinig en dus een (van persoon tot persoon variërend) optimum. Ten derde zal wanneer iedereen meer complimenten gaat geven de vlieger niet meer op gaat vanwege ‘effect-inflatie’. Ten vierde kennen complimenten ook negatieve effecten: mensen kunnen er afhankelijk van worden. Dat kan er toe leiden dat mensen er naar gaan vissen. Ten vijfde is een advies in de samenvatting volledig, lijnrecht in strijd met ander onderzoek o.a. van Caroll Dweck (zie haar boek Mindset). Haar onderzoek maakt duidelijk dat het juist om de verwoording gaat. Het luistert namelijk juist nauw wat je precies complimenteert.
Dit soort ‘leuke en populaire’ onderzoeksresultaten tast op de lange termijn de geloofwaardigheid van de psychologie verder aan. In een ander bericht dat er naast staat wordt de kwestieuze wetenschappelijke roep van de psychologie ook geillustreerd omdat het blijkbaar niet lukt een breed gedragen definitie van burn-out vast te stellen. Bespaar ons dit soort bijdragen. Mijn tip: breidt de redactie uit met een of beter meer kritische wetenschapper. De Psycholoog wil toch een vakblad zijn? Dan is meer nadruk op serieus wetenschappelijk onderzoek – dat er gelukkig ook in te vinden is – noodzakelijk.