De psycholoog Bère Miesen (1946) is al een halve eeuw actief op het gebied van zorg voor mensen met dementie. Hierover publiceerde hij in de loop der jaren heel veel. In zijn nu verschenen collectie ‘minicolleges’ biedt hij geen nieuwe gezichtspunten, maar vat hij zijn ervaringen nog eens samen. Miesen ordent inzichten aan de hand van vijf thema’s: de patiënt, de familie, de verzorgende, euthanasie en de media. Zijn dertigtal colleges komen welgeteld neer op 34 beschouwingen van twee of drie bladzijden. Deze korte teksten wisselt hij af met gedichten, 35 in totaal, want ook in dat genre bekwaamde hij zich sinds zijn jonge jaren. Gedichten presenteert hij als rustpunten voor lezers. Verder bevat het boek vijf etsen in kleur, vervaardigd door Ries Kleijnen: strand- en zeegezichten als symbool van het steeds sterker overspoeld worden.
Wat is de auteur in vijftig jaar te weten gekomen over dementie? Sommige gedragingen lijken een beetje beter te begrijpen met de (psychoanalytische) gehechtheidstheorie van
