Fief Macrander werkte als jonge psycholoog in de Surinaamse gevangenis Santa Boma. ‘De spanning was voelbaar,’ schrijft ze in de inleiding van Stoïcijns leiderschap. ‘Er was weinig eten en regelmatig braken er opstootjes uit. Mijn spreekkamer bevond zich in een half verlaten vleugel van het complex, met alleen een klein bureau en twee stoelen.
Een cipier zat verderop en noteerde de namen van de mannen die voor een gesprek bij me aanklopten. Voor mijn deur stond geen bewaking, wat me soms best nerveus maakte – vooral als ik bedacht wat de persoon tegenover me
