Het onlangs verschenen De omstanders van Jorien Meerdink heeft op de omslag een foto van een zeer angstig uitziend kindje met knuffel (jeugdfoto van Meerdink zelf?). Kennelijk in de steek gelaten door omstanders. Collegae als emeritus-hoogleraren Luc Stevens, Carol van Nijnatten en Wim Slot melden in hun endorsements respectievelijk dat dit boek ‘tot de vakliteratuur gaat behoren’, dat er sprake is van ‘relativerende humor die de lezer naar de keel grijpt’, en dat het boek ‘het beeld doorbreekt dat mishandeling en misbruik vooral in de lagere standen plaatsvindt’. En Herman Baartman, kindermishandelingexpert, stelt in zijn voorwoord dat dit boek ons leert dat ‘de weerstand onder ogen te zien dat het bij de buren niet veilig is, is nog altijd heel groot.’
Het boek trok onmiddellijk de aandacht van politici en speelde een rol in Kamerdebatten over kindermishandeling. Hebben we hier te maken met een wetenschappelijk werk? Met nieuwe inzichten die bruikbaar zijn voor beleidsmaatregelen met betrekking tot kindermishandeling? Meerdink is
