‘Op mijn 21 was ik klaar met de pabo, maar ik vond mezelf te jong om al voor de klas te gaan staan. Daarom heb ik eerst een jaar gereisd en daarna ging ik psychologie studeren.
Mijn bachelor deed ik in Maastricht. De studie vond ik theoretisch, de pabo was veel praktischer, ik heb mijn manier van studeren erg moeten aanpassen. Zeker in het begin moest ik vaak herkansingen doen. Vooral met statistiek had ik moeite. Maar sociale psychologie vond ik heel interessant, hoewel ik ook daar hard voor heb moeten werken. Ik ben niet van het opgeven, wist vooraf dat ik hoe dan ook mijn studie zou afmaken.
Ik heb een erg leuke tijd gehad in Maastricht, heb er veel goede contacten aan overgehouden. Toch vertrok ik voor mijn master naar Rotterdam, want alleen daar kon ik onderwijspsychologie studeren. Die master sloot aan bij de pabo en bij mijn werkervaring, ik had alles bij elkaar al heel wat voor de klas gestaan.
In Rotterdam waren we met negen studenten. Met zo’n kleine groep krijg je een goede band met je docent en kun je dieper op de materie ingaan. De studie was leuk. Bij een practicum werkten we mee aan een lopend project. Het ging over het stimuleren van positief gedrag in de klas. Want als je je daarop focust, hoef je geen aandacht te besteden aan negatief gedrag. ’s Ochtends kregen we een opdracht om iets uit te zoeken, aan het eind van de dag moest er een verslag liggen. Het was spannend, praktijkgericht en relevant.
Als eindstage heb ik onderzoek naar woordenschat gedaan. Het was een interne stage, het leek me interessant, maar ik deed het ook omdat zo’n interne stage sneller te regelen was. Ik wilde afstuderen, om iets met mijn kennis te gaan doen. Ik was inmiddels toe aan een baan. Ik heb toen nog even voor de klas gestaan en stuurde onder andere een open sollicitatie naar Lexima, een bedrijf gespecialiseerd in dyslexie. Daar wilden ze met me praten en ze namen me aan.
Ik ben nu nog in opleiding, maar ik verzorg al trainingen. Ik train leerkrachten en leerlingen in het werken met dyslexiehulpmiddelen. Ik heb inderdaad snel een baan gekregen. Misschien komt dat omdat ik naast mijn studie al enige werkervaring had.’
