Halverwege een straat in het centrum van Middelburg staat een eeuwenoud pand met een indrukwekkende gevel. Daar heeft zich Psychologenbureau Boluijt gevestigd, op de verdiepingen boven Sociëteit de Vergenoeging.
Jaren eerder begon directeur Huibrecht Boluijt voor zichzelf in een monumentenpandje iets verderop in de straat. Boluijt richtte zich aanvankelijk vooral op het begeleiden van mensen ‘met een grote afstand tot de arbeidsmarkt’.
Het bedrijf groeide, ging zich op een bredere doelgroep richten en er ontstonden plannen om trainingen te geven. Daarom zocht hij een groter onderkomen. ‘Het gekke is dat als je een nieuw kantoor zoekt, je ineens overal panden te koop en te huur ziet staan. Pas toen zag ik het te-huur-bord aan de gevel van het klassieke pand in mijn straat hangen.’
Het gebouw had zoveel allure, dat Boluijt ervan uitging dat het onbetaalbaar was. Bij navraag bleek het al een paar jaar te huur te staan, dus ging hij toch eens praten. De verhuurder was blij met een betrouwbare partner en de kosten bleken mee te vallen. Hoeveel precies? ‘Mag het met een marge? Tussen de 1.500 en 2.000 euro.’ Daarvoor heeft hij zes spreekkamers, een trainingszaal, een keukentje, een secretariaat en een archiefzolder.
Zeker zijn eigen kamer is indrukwekkend: hoog, groot en met een klassieke haard. Het is prettig, vindt hij. ‘Zo’n ruimte, vooral ook de hoogte, dat voel je, dat geeft rust. Dat hoor ik ook van cliënten.’
Hij zit achter een ruim houten bureau op een zwart lederen bureaustoel, met aan de overzijde van het bureau twee leren stoelen. Geen klassieke opstelling.
‘Een zitje zou het beste werken, leerden we op de opleiding. Maar ik heb niets met zitjes in spreekkamers. Verder mocht er tussen de therapeut en de cliënt al helemaal geen bureau staan, dat schept afstand. Ik geloof dat niet zo. Om het contact te laten slagen en een ontmoeting tot een echte ontmoeting te maken, heb je andere talenten nodig.’ Toch staan er in de hoek bij het raam een divan en een leren fauteuil. Is dat geen zitje dan? Boluijt lacht. Nee hoor. ‘Ze staan er omdat het anders te leeg is. Ik gebruik het hooguit incidenteel voor een ontspanningsoefening. De mindfulness-oefeningen worden elders door een collega gegeven.’
