Voor de achttiende verjaardag van haar zoon Casper heeft de Vlaamse neurochirurg Veerle Visser-Vandewalle een boek geschreven. Nu hij zelf naar de universiteit gaat, wil zij hem iets tastbaars meegegeven wat zij zelf door vallen en opstaan de afgelopen veertig jaar heeft geleerd – bijvoorbeeld dat het woordje mind zich moeilijk passend laat vertalen of dat hopen dat iets komt je energie weggeven is aan niets.
Zonder moralistisch te zijn poogt ze in veertig hoofdstukjes haar zoon vooral inspiratie, vertrouwen op intuïtie en enkele levenslessen mee te geven. En passant passeert van alles over haar vakgebied en filosofische en ethische kwesties die er spelen. Haar specialiteit is diepe breinstimulatie (DBS) bij mensen met een elektrische stoornis zoals Parkinson en smetvrees. Verander je door toepassing van DBS ‘het zelf’ van mensen, zoals filosofen wel menen, vraagt ze zich af in het hoofdstuk ‘Filosofie en Cher’. Volgens Vandewalle is het in plaats van changing the self beter te spreken van changing the suffering self.
Veel mensen associëren Parkinson met beven, houdt ze haar zoon in het hoofdstuk ‘De anatomieles en cola’ voor. Maar Parkinsonpatiënten lijden juist het meest aan bewegingsarmoede, ze hebben bijvoorbeeld de grootste moeite uit een stoel op te staan. Gezonde mensen hebben een hersengebied dat de uitvoering van bewegingen afremt, de nucleus subthalamicus (STN). Bij Parkinsonpatiënten is juist die voet op de rem te actief met die bewegingsarmoede tot gevolg.
Plato & Cola bevat veel meer wetenswaardigheden over ons brein die op een persoonlijke en toegankelijke manier aan de orde komen. Niet alleen Casper zal blij zijn met het verjaardagscadeau van zijn razend slimme moeder. Iedereen die dit sympathieke en prettig geschreven boek leest, zal een aangenaam prikkelende hersenstimulatie krijgen.
Deze recensie verscheen eerder in Psyche & Brein.
