Gewoon bijzonder is geschreven om de discussie over interculturele zorg een brede basis te geven.
In het boek worden de belangrijkste verschuivingen in theorie en praktijk van de hulpverlening aan migranten en vluchtelingen tussen 1972 en 2009 beschreven, ingedeeld in vier periodes van telkens ongeveer tien jaar. De verhandeling is gebaseerd op opvattingen van hulpverleners zoals aangetroffen in boeken, artikelen, symposia en in praktijkervaringen. Pas in de laatste periode worden migranten ‘genormaliseerd’. Cultuurverschillen worden overbrugbaar geacht en hulpverleners met enige sensitiviteit zouden goed met migranten moeten kunnen werken. (WZ)
