Dat aantal viel me eerlijk gezegd tegen. Aan de verleiding van € 1200 kan het toch niet liggen, zou je in deze schrale tijden denken. Komt het wellicht omdat dit tijdschrift geen impactfactor heeft? Wetenschappers worden vandaag de dag immers afgerekend op hun publicaties in tijdschriften met liefst een zo hoog mogelijke impactfactor – dat vergroot de kans dat je onderzoek opvalt en wordt geciteerd.
Volgens wetenschapsfilosoof sir Karl Popper zou het er in de wetenschap niet zozeer om gaan wie er iets zegt maar wat er wordt gezegd. Desalniettemin valt het me steeds vaker op dat in de wetenschap werkzame psychologen in hun cv de impactcijfers vermelden van de tijdschriften waarin ze publiceren, alsmede aantallen citaties van hun artikelen. Is dat de manier om uit te drukken dat je echt ‘meetelt’? Of illustreert die gewoonte dat die psychologen vooral heel veel met hun cv bezig zijn? Dat laatste lijkt me waarschijnlijker, want impactcijfers en aantallen citaties veranderen over de tijd. Dan reflecteert die gewoonte dus meer een vorm van egotripperij dan dat die iemands werkelijke impact uitdrukt in relatie tot de opdracht van de psychologie: mensen begrijpen en helpen. Is impact eigenlijk wel in een factor tot drie decimalen achter de komma te vatten? Ik associeer impact in elk geval eerder met een psychotherapeut die iemand daadwerkelijk van een probleem afhelpt – en dat verder niet vermeldt in zijn of haar cv.
Karolien van den Akker, winnares van de Publicatieprijs 2013, kan een mooie publicatie in een tijdschrift zonder impactfactor aan haar cv toevoegen. Hoeveel impact haar coverfoto zal gaan krijgen, weet ik niet. Maar ik durf wel te voorspellen dat haar boodschap – light producten zijn lang niet zo onschuldig als ze lijken – impact zal hebben; gerede kans dat haar artikel zal worden opgepikt door andere media. Dat is trouwens een mooi voornemen voor 2014, bedenk ik me nu: (nog) meer impact hebben met De Psycholoog. Gelukkig nieuwjaar!
