Het leven is geen feest
Ieder mens wordt echter lastiggevallen door vervelende, ervaringen, gevoelens en gedachten. Dat is niet abnormaal, dat is volstrekt normaal. Ook al doet iedereen meestal alsof er niets aan de hand is en alsof het leven vlekkeloos verloopt, feitelijk weten we allemaal wel beter. Hoe flitsend je relatie, je werk, je kinderen of je vrienden ook zijn. Vroeg of laat is er overal wel een keer gedoe of gebeuren er zelfs zeer ingrijpende dingen. En hoe tevreden je ook met jezelf bent en hoe goed je je zaakjes ook voor elkaar hebt, niemand ontkomt aan momenten van twijfel, onzekerheid, teleurstelling, spijt of schaamte. De één treft het harder en vaker dan de ander, maar vrijwel niemand wordt overgeslagen. We zijn er echter verdomd goed in om dat voor anderen stil en verborgen te houden. De keerzijde van deze geheimhouding is dat degene die het treft nogal eens het gevoel krijgt de enige te zijn die maar niet mee kan komen. Omringd door al die blije geslaagde mensen die luchtig en vol zelfvertrouwen door het leven lijken te fietsen is het niet moeilijk om je eenzaam, mislukt en gestoord te gaan voelen.
Onderzoek laat zien dat maar liefst 40% van alle volwassen Nederlanders minstens één keer in hun leven te maken krijgen met een serieuze psychische stoornis. Voor 25% Nederlanders was dat het geval gedurende het afgelopen jaar. En dan gaat het bij deze cijfers nog uitsluitend om emotioneel lijden dat zich laat vangen in officiële psychiatrische diagnoses. Dan gaat het nog niet eens over de ‘normale’ pijnlijke emotionele reacties op bijvoorbeeld ziekte, scheiding of verlieservaringen, want dat zijn immers geen stoornissen. Het gaat dan evenmin om de dagelijkse huis-, tuin- en keuken worstelingen die je regelmatig tegenkomt in jezelf, in je relatie, je sociale leven of je werk.
