Log in
Op 30 november 2015 stond in NRC Handelsblad een interview met de arts en filosoof Berend Verhoeff, die kort tevoren in Groningen promoveerde op een proefschrift over autisme. De ondertitel van het interview bevatte een citaat: ‘Autisme is beter te begrijpen als interactieprobleem dan als hersenziekte.’
Karel Soudijn

Met dit citaat is ook de belangrijkste boodschap samen te vatten van het boek van Barry Prizant, dat onlangs in Nederlandse vertaling verscheen. Symptomen die we tegenwoordig aanduiden als autistisch, kunnen we volgens hem maar beter opvatten als een wat sterkere variant van gedragsvormen die iedereen vertoont. En als de ontwikkeling van kinderen op sommige punten lijkt te stagneren, dan moeten we beseffen dat mensen onderling behoorlijk wat variatie kennen in het tempo van hun ontwikkeling. Het is lastig om geconfronteerd te worden met kinderen en volwassenen die in bepaalde opzichten extreem zijn, maar dat zegt minstens net zoveel over onszelf als over die anderen.
Prizant maakt zich in dit boek enkele malen kwaad op psychologen die aan de hand van een protocol gedragstherapeutische technieken toepassen om autistische kinderen of volwassenen iets te leren. Dergelijke gedragstherapeuten zouden te weinig oog hebben voor de manier waarop een individu bepaalde symptomen gebruikt om angsten te beheersen. Protocollaire behandeling werkt volgens Prizant vaak