Kom kijken naar ons geheime huisje midden in Amsterdam, schreef Marije Evers van psychologenpraktijk Adagio in Amsterdam.
Evers is een van de zeven psychologen die er werken. Bij het aangegeven nummer bevindt zich een neutrale deur zonder ramen of versiersels, alleen een bel met de naam Andres Guevara ernaast.
Uit niets blijkt dat het een praktijk is. De naam blijkt van de praktijkhouder te zijn die in het voorhuis woont. Een gangetje voert naar het plaatsje achter het huis, waar zich een gebouwtje met drie praktijkruimtes bevindt. Evers leidt me er rond, maar voor het interview gaan we in de keuken zitten. Niet het keukentje in het huisje, maar de keuken van Guevara. Vindt hij dat niet vervelend? ‘Nee hoor,’ zegt Evers terwijl we door zijn woonkamer lopen. Links zit een psycholoog achter de computer, rechts zit een collega op de bank. ‘Als we geen clienten hebben en we moeten iets anders doen, blijven we niet in het huisje. Dan gaan we gezellig hier zitten,’ legt ze uit. We lopen door naar de keuken waar weer een andere collega achter het fornuis staat. ‘Als het enigszins kan wordt er niet geluncht met brood, maar maken ze iets lekkers,’ gaat Evers verder. Er is pompoensoep, tortilla en salade. Ik eet toch zeker wel mee?
Aan de keukentafel vertelt Evers verder over de praktijk. Alle psychologen bij Adagio spreken behalve Nederlands ook een andere taal, meestal Spaans, maar ook Italiaans, Frans, Engels, Portugees, Catalaans en Papiamento. Guevara, van origine Argentijn, merkte dat er behoefte was aan Spaanssprekende psychologen in Amsterdam. Hij begon voor zichzelf en huurde uiteindelijk dit huis met praktijkruimte. In de loop der jaren trok hij Spaanssprekende psychologen aan, onder wie Evers. Daarnaast werken er nog een muziektherapeut en een paar mensen voor ondersteuning. Hoewel iedereen niet gelijktijdig aanwezig is, begint de praktijk inmiddels uit zijn jasje te groeien. Er is voor een paar dagdelen een ruimte bijgehuurd in een gezondheidscentrum verderop. Ondertussen stroomt de keuken vol. Ook Guevara zelf komt binnen. Dat de psychologen zo’n beetje bezit van zijn huis nemen, vindt hij vooral gezellig. Met Evers was hij al bevriend en ook de andere contacten zijn informeel.
En de clienten? Iedereen lacht. Nee, die komen hier niet. En als ze verkeerd lopen, worden ze snel teruggestuurd.
