‘Het is best moeilijk om te kiezen wat je wilt studeren. Aanvankelijk wilde ik naar de Hotelschool, maar daar werd ik op een reservelijst gezet. Daarom ging ik business-studies studeren aan de Universiteit van Tilburg. Dat heb ik twee jaar gedaan, het was best interessant, maar uiteindelijk vond ik het te zakelijk. In dezelfde tijd werkte ik voor aiesec, een organisatie die in stages bemiddelt tussen buitenlandse studenten en Nederlandse bedrijven en tussen Nederlandse studenten en buitenlandse bedrijven. Ook daar merkte ik dat ik niet zakelijk genoeg was. Als ik een student voor een stage wilde voordragen en met die student op bedrijfsbezoek ging, dan legden ze ons uit wat het bedrijf precies deed. Maar dat interesseerde me niet zo, ik had veel meer belangstelling voor de mensen achter het bedrijf. En voor de student, of hij zenuwachtig was voor het gesprek en hoe hij het eigenlijk vond in Nederland.
Ik houd niet zo van de commerciële insteek. In gesprekken met mensen vind ik het belangrijker dat de ander zich op zijn gemak voelt, dan dat ik mijn eigen doelen bereik.
Ik heb verschillende vriendinnen die in die tijd psychologie studeerden. We hadden het vaak over hun studie, ze legden me bijvoorbeeld uit wat cognitieve dissonantie was en dan probeerden we situaties in ons eigen leven te bedenken waarop die theorie van toepassing was. Daarom ben ik binnen de universiteit naar psychologie overgestapt. Ik ben weer in het eerste jaar begonnen. Dat vond ik niet erg, ik was supergemotiveerd.
Ik vond alle vakken leuk, maar ontwikkelingsleer sprong eruit. Ik vond het interessant hoe een kleine bevruchting zich tot een volwassen mens ontwikkelt en wat iemand achtereenvolgens allemaal doormaakt, zowel sociaal als cognitief.
Na anderhalf jaar moet je in Tilburg kiezen tussen twee richtingen: maatschappij en gezondheid. Ik koos voor gezondheid, want ik wil therapeut worden. Kinderpsycholoog om precies te zijn. Het heeft me altijd gefascineerd hoe opvoeding je kan veranderen.
In januari ga ik nog eerst een half jaar naar Mexico om daar psychologie te studeren in het Spaans. Ik spreek de taal nog niet, ik volg nu mijn tweede cursus Spaans, wat de minimale eis is om te mogen gaan. Ik ga daar vakken doen als relatietherapie, psychotherapie en seksualiteit. Die vakken interesseren me, want inderdaad, als kinderpsycholoog heb ik ze niet nodig.’
