Lees verder
Geertje Kindermans

‘De eerste keer studeerde ik af in Sociale en organisatiepsychologie, dan was ik zeker van een baan. Daarna heb ik bij verschillende grote organisaties op de personeelsafdeling gewerkt. Werken met mensen vond ik leuk, maar als personeelsfunctionaris zit je tussen de medewerkers en het management in en dat botst.

Op mijn 29ste kreeg ik een grote erfenis die me de mogelijkheid gaf om opnieuw voltijds student te worden. Omdat ik al een tijd twijfelde over mijn relatie, heb ik besloten niet samen verder te gaan. Ik verhuisde naar Rotterdam, waar ik biopsychologie ben gaan studeren. Die richting heeft me altijd al geïnteresseerd. We zaten in een klein klasje. Iedereen had uit interesse voor het vak gekozen en niet zozeer omdat ze er een baan mee konden krijgen, dat maakte de sfeer bijzonder. Soms sprong er ineens iemand op om bij het whiteboard de groep iets te vertellen over wat hij had gelezen.
Inmiddels heb ik mijn vakken afgerond en ben ik met mijn scriptie bezig. Zoals iedere rechtgeaarde student neem ik daar lekker de tijd voor. Ik vind het fijn dat je hoofd bol gaat staan van de kennis. Ik vind het zelfs leuk om tentamens te doen.
Niet dat ik het allemaal zo gemakkelijk vind, ik heb me vaak zorgen gemaakt of ik een tentamen wel had gehaald, maar ik vind het prettig om ergens naartoe te werken, de spanning die dat meebrengt, en de beloning als je het haalt. Daarna viel ik altijd in een gat.
Ook vind ik het leuk om met studenten om te gaan, die zijn nog zo vrij. Dat staat een beetje in contrast met de mensen waarmee ik te maken had in de organisaties waar ik gewerkt heb; die zaten juist klem.
Ook het studentenleven bevalt me, stappen tot diep in de nacht, ik had beslist wat in te halen. Inmiddels doe ik het weer rustiger aan.
Wat ik met de studie wil, weet ik nog niet. Ik wil verder studeren, om daarna een keer voor mezelf te beginnen, ik zou bijvoorbeeld geheugentrainingen kunnen gaan geven. Maar om te beginnen ga ik bij de Afasi Stichting vrijwilligerswerk doen. Ik ben benieuwd of dat me nieuwe inzichten oplevert over wat ik verder met mijn leven wil.’