‘Ik heb me eigenlijk altijd voor psychologische onderwerpen geïnteresseerd. In de zesde klas van het VWO schreef ik een werkstuk over de vrije wil, zonder dat ik wist dat het psychologie was waar ik me mee bezighield. Ik was behoorlijk stellig en geloofde dat we geen vrije wil hebben.
Tijdens mijn studie – ik studeer psychologie aan de Universiteit Utrecht – is dat idee niet erg ontkracht. Ik heb in ieder geval geleerd dat veel van ons gedrag door andere factoren kan worden verklaard. Niet dat ik geloof dat alles al vastligt, maar we worden meer gestuurd dan we denken. Het gevoel van de vrije wil, heb ik overigens ook.
Na het VWO heb ik een soort oriëntatiejaar gedaan en toen wist ik dat ik neuropsychologie wilde gaan doen. Eerder had ik het boek van Olivier Sacks gelezen. Ik vind het bizar wat er in ons hoofd allemaal mis kan gaan.
Inmiddels heb ik het tweede studiejaar afgesloten en heb ik een jaar in het bestuur van de faculteitsvereniging Alcmaeon gezeten. Dat jaar studeer je niet, bij ons is die functie fulltime. Ik vond het leuk om te doen, je leert ervan en daarna kun je verder gewoon je studie afmaken. Nu begin ik met mijn derde jaar. Ik heb er zin in, want in het bestuursjaar heb ik het studeren gemist.
Ik volg het honorstraject, een verzwaard studieprogramma. Het bacheloronderzoek moet in het Engels en je gaat meer de diepte in. Die diepte heb ik tijdens mijn opleiding gemist. In het eerste jaar, als je tijdens het college een vraag stelde die buiten de stof viel, kon de docent zeggen dat er op het tentamen niet naar zou worden gevraagd. Verder kreeg je geen antwoord.
Ik had hoge verwachtingen van de universiteit, het is de hoogste opleiding die je kunt volgen. Het is allemaal goed georganiseerd, maar het niveau is me tegengevallen. Ze dagen je niet genoeg uit, vooral niet in het eerste jaar. Maar de hoogleraren zijn vaak wel erg enthousiast, dus misschien geldt het vooral voor de eerste jaren.’
