Lees verder
Universiteiten wapperen dikwijls met de diversiteits- en inclusiviteitsvlag. En sommigen hebben ook nog de ‘internationale universiteit’-vlag. Begrijp mij niet verkeerd, het is uitermate relevant dat een universiteit divers, inclusief en wellicht ook internationaal georiënteerd is. Waarom? Buiten dat ik het belangrijk vind vanuit mijn Indonesische wortels, een voorbeeld vanuit de psychologie: de overgrote meerderheid van psychologie-onderzoek wordt verricht in zogenoemde Western Educated Industrialized Rich and Democratic landen. Afgekort: weird. En ja, het is weird. Want in veel psychologie-disciplines is het een meerwaarde om onderzoek in andere culturen en landen uit te voeren en op te trekken met onderzoekers vanuit die niet-weird-landen.
Henry Otgaar

Geheugenonderzoek heeft bijvoorbeeld laten zien dat in collectivistische landen, zoals China of Indonesië, bevindingen net iets anders zijn dan in individualistische landen zoals Nederland. Zo heeft recent 1 uitgewezen dat proefpersonen uit collectivistische landen zich minder claimen te herinneren van dezelfde getoonde stimulus (bijvoorbeeld een plaatje) dan proefpersonen uit individualistische landen. Verklaring: in collectivistische landen worden op een andere manier ervaringen geëncodeerd en dat heeft weer gevolgen voor het ophalen van herinneringen.

Buiten het algemene belang van diversiteit, inclusiviteit, en internationalisering is het inhoudelijk dus ook interessant om samen te werken met niet-weird-landen en -onderzoekers. Nu is het zo dat sinds meerdere jaren Chinese en Indonesische onderzoekers met een Aziatische beurs aan een Nederlandse universiteit gaan werken als promovendus. Hartstikke mooi. De beurs is echter schamel. Bedoeld om de huur van je appartement te betalen en wat over te houden voor het levensonderhoud. Soms geven de begeleiders de promovendus een kleine onderwijsaanstelling. Goed voor hun onderwijservaring en ze hebben dan ook wat extra inkomen. Maar zoals eerder en ergens anders geschreven, dit zijn.2 Ondertussen ontvangt een Nederlandse universiteit wel tienduizenden euro’s wanneer een onderzoeker promoveert. En dus ook wanneer een Aziatische onderzoeker promoveert. Gratis geld zou je bijna kunnen zeggen.

Wat blijkt nu? Op meerdere universiteiten kunnen deze promovendi niet zomaar meedoen aan bijvoorbeeld PhD-workshops. Reden: ze worden niet betaald vanuit de universiteit. Mijn oproep: als de Nederlandse universiteit echt staat voor diversiteit, inclusiviteit, en internationalisering, dan dienen Colleges van Bestuur extra zorg te dragen voor deze Aziatische beurspromovendi.

Gelukkig zie ik dat mijn Maastrichtse faculteit deze zorgen deelt. Deze promovendi kunnen namelijk inhoudelijk een sterke bijdrage leveren om westers onderzoek – en daarmee de hele psychologie – minder weird te maken.

Bronnen

  1. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1002/acp.3637
  2. https://www.nrc.nl/nieuws/2022/11/20/ongemak-en-schaamte-over-de-opmars-van-gratis-promovendi-a4148757

Beeld: Philip Driessen