De vijftienjarige Lucas is weggelopen uit de gesloten jeugdzorginstelling in Amsterdam. Documentairemaker Tim Bary filmt Lucas gedurende de dagen dat hij ‘buiten’ is.
Er zijn terloopse gesprekken waarin Lucas zegt dat hij geen zin heeft terug te gaan, dat hij zich later heus wel weer zal melden, dat hij nu even vrij wil zijn. We zien hem een ‘kankerlekker’ broodje eten, tussen neus en lippen vertelt hij dat hij al twee dagen niets heeft gegeten. Daarna vraagt de documentairemaker of Lucas geen warme jas heeft. Die ligt nog ‘binnen’, in de instelling, maar Luc heeft het niet koud. Als hij vervolgens een jas van Bary krijgt, is hij uitzinnig blij.
Het zijn deze kleine gebeurtenissen waar we als kijker bovenop zitten. We volgen hem gedurende de uren waarin de bezorgde filmmaker er steeds sterker op
