Log in
De beroemde psychiater Irvin D. Yalom, geboren in 1931, publiceerde onlangs zijn memoires. Hij gebruikt drie soorten prikkels om herinneringen op te halen: dromen, patiënten en de boeken die hij zelf schreef. Dromen sturen zijn geheugen twee kanten uit: niet alleen in de richting van zijn jeugd, maar via zijn eigen angsten en emoties ook in de richting van patiënten die met vergelijkbare problemen worstelen. Zelf blijft hij gekweld door twee onderwerpen: de verhouding met zijn koele moeder, en de naderende dood. Zijn boeken herinneren hem eveneens aan patiënten, maar bij deze prikkels neemt hij ons bovendien mee naar exotische plaatsen waar hij zich als schrijver tijdelijk terugtrok. Yalom publiceerde een flinke stapel vakboeken en romans. In zijn memoires beschrijft hij de omstandigheden waaronder al dat werk tot stand kwam. Bovendien recenseert hij zichzelf: meestal is hij heel tevreden over zijn eigen boeken, soms formuleert hij een licht voorbehoud.
Karel Soudijn

Dubbele Agenda

Yalom groeide op als zoon van een kruidenier in een arme wijk in Washington. Hij was een briljante leerling en student medicijnen, die het bracht tot hoogleraar Psychiatrie aan de universiteit van Stanford. Veel psychologen kennen hem als autoriteit op het gebied van groepstherapie en existentiële therapie.

De eerste therapie die Yalom zelf volgde, onderging hij bij een orthodoxe psychoanalytica. Het honorarium stond gelijk aan het dubbele van zijn salaris als arts-assistent. Met een bijbaan viel daar wel in te voorzien, maar over zijn ervaringen bij die psychoanalytica schrijft hij op pagina 105: ‘Vaak kwam de onaardige gedachte bij me op dat ik vooral van haar leerde hoe het niét moest.’

In zijn eigen praktijk bleef hij belang hechten aan inzichten van Freud, maar in contact met cliënten toont hij zijn eigen gevoelens en emoties veel sterker dan in de psychoanalyse gebruikelijk is. Later ging Yalom in therapie bij een variatie aan