Psychiatrie, zoals in dit boek beschreven, lijkt een pendeldienst tussen isoleren en integreren. Het klassieke gekkenhuis is neergezet ver van de bewoonde wereld, verscholen in bossen of tussen de duinen. En binnen de kliniek was er dan ook nog eens de isoleercel voor iedereen die voor extra overlast zorgde. Kan het anders? Voor idealisten in Nederland leek de naam van de Italiaanse stad Triëst jarenlang het toverwoord, want daarginds leek het mogelijk om klinieken te sluiten en voormalige patiënten deel te laten uitmaken van de grotere stadsgemeenschap. Dat zou hier ook moeten kunnen.
Er speelt nog een tegenstelling, namelijk die tussen kalmeren en activeren. Medicatie kan angsten en ongewenste gedragingen dempen, maar perken iemands mogelijkheden sterk in. Wie jarenlang op pillen leeft, is nauwelijks meer in beweging te krijgen. Beleid kan sterkere nadruk gaan leggen op activering van patiënten, maar die zijn vaak helemaal verleerd om initiatief te nemen. Bij hulpverleners ligt dit vaak precies andersom. Die
