In dit boek beschrijft de Australische auteur de vijf zaken waar mensen volgens haar het vaakst spijt van hebben op hun sterfbed. Zij baseert haar bevindingen – ‘data’ klinkt hier een beetje raar – op haar eigen praktijk in de palliatieve zorg. Stervensbegeleiding dus. Dit was niet de loopbaan die zij aanvankelijk voor zich zag. Ze begon in de financiële wereld, maar kreeg daar na een jaar of tien behoorlijk tabak van. Door een toevallige samenloop en de virale kracht van internet rolde zij in deze nieuwe wereld.
Het is niet leuk de Spijt Top Vijf hier te verklappen. Dat doet het boek en de auteur geen recht. Ik beperk me daarom tot een punt uit die top vijf: Ik wou dat ik de moed had gehad een leven te leiden waarin ik eerlijker naar mijzelf was geweest, en niet een leven had geleefd zoals anderen dat van mij verwachtten. Voor vele collega’s een zeer herkenbare hartenkreet. Je hoort hem
