Log in
Tijdens het voorjaarscongres van de Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie (NVvP) is het Handboek voor de classificatie van psychische stoornissen (DSM-5) gepresenteerd. Prof. dr. Michiel Hengeveld was coördinator van de Nederlandse vertaling. Malou van Hintum sprak met hem. ‘Een classificatie hebben betekent niet dat je zorg nodig hebt, en omgekeerd impliceert het feit dat je behoefte hebt aan zorg niet dat je een classificatie hebt.’
Malou van Hintum

Michiel Hengeveld, psychiater en emeritus-hoogleraar, coördineerde de allereerste Nederlandse vertaling van ‘de dikke’ DSM, de DSM-5. Tot nu toe werd alleen de korte samenvatting van de DSM vertaald. Het dikke handboek waarop psychiaters en klinisch psychologen een beroep doen en waarvan de Nederlandse versie 9 april is gepresenteerd, ligt er twintig jaar na de DSM-IV toch nog te vroeg. Meer onderzoek had het een deugdelijker basis gegeven. Maar ja, uitgever APA (American Psychiatric Association) zat in geldnood en de DSM is big business. Toch is het niet terecht dat deze laatste editie zo onder vuur ligt, vindt Hengeveld.

Psychiater Allen Frances heeft een kruistocht gevoerd tegen de DSM-5 en zijn eigen boek Psychiatrische diagnostiek. De essentie in de markt gezet.

Wat vindt u daarvan?

‘Wat laat die man zich kennen! De kritiek die hij heeft op de DSM-5 geldt voor 90% voor de DSM-IV, zijn eigen werk. Maar de DSM-5 is op een enkel puntje na helemaal niet slechter.’
<