Volgens Anita Hubner krijgt bijna de helft van de Nederlandse bevolking ooit een psychische aandoening. Zelf is zij drie keer opgenomen geweest vanwege een psychose. Hoe sterker de aandoening, hoe gemakkelijker mensen daardoor worden gestigmatiseerd. Hubner streeft met haar boek twee doelen na. Ze wil in de eerste plaats mensen helpen met het vinden van een antwoord op de vraag hoe je iets over je eigen probleem aan anderen vertelt. Daarnaast wil ze een bijdrage leveren aan het wegnemen van vooroordelen in onze samenleving.
Dit laatste doet zij met behulp van haar eigen levensverhaal. Ondanks een negatieve voorspelling van een psychiater in 1995 is het haar gelukt om een universitaire studie psychologie af te ronden, een bedrijf op te zetten en (recentelijk) in het huwelijk te treden. De strijd tegen vooroordelen is door het hele boek verweven, maar de meeste ruimte krijgt de vraag uit de
