Een paar jaar geleden zag ik een documentaire over het pbc. Daarvan is me vooral bijgebleven dat het oordeel over de mate van toerekeningsvatbaarheid van een verdachte, althans in die documentaire, tot mijn verbazing en groupe werd vastgesteld, en dus niet eerst door de groepsleden onafhankelijk van elkaar. Op de redactie zijn we sowieso altijd aangenaam verrast met de schaarse spontaan aangeboden kopij, die vreugde was extra groot toen we een artikel in de mailbox aantroffen van medewerkers van het pbc die een boekje opendoen over hoe men daar, met hulp van de nieuwe Dienst Ondersteuning Psychodiagnostiek, tot een gestandaardiseerd onderzoeksprotocol is gekomen om die toerekeningsvatbaarheid vast te stellen. Hulde voor deze transparantie!
Bevatte het zomernummer vorig jaar een wetenschappelijk hoofdartikel over werkverslaving, dit jaar staat er een al even vrolijk werk-gerelateerd artikel over burn-out op het menu. Arno van Dam en collega’s leggen daarin uit dat cognitieve problemen die veel burn-out patiënten rapporteren meer met stress lijken samen te hangen dan met vermoeidheid. ‘Mogelijk zijn de afgenomen cognitieve prestaties niet het gevolg van vermoeidheid,’ aldus Van Dam c.s., ‘maar is vermoeidheid het gevolg van omgaan met stress-gerelateerde cognitieve beperkingen’ – een stellingname die het beslist waard lijkt om eens persoonlijk bij stil te staan in de vakantie.
Wellicht komen de inzichten over social mindfulness uit het tweede wetenschappelijke hoofdartikel van promovendus Niels van Doesum en zijn promotor Paul de Lange daarbij van pas. Social mindfulness gaat over het welwillend aandacht hebben voor een ander en het zoveel mogelijk respecteren van diens autonomie. En net als bij ‘gewone’ mindfulness zou social mindfulness gaan om het losweken van de emotionele lading van wat er in het hier en nu wordt waargenomen, om dat zo neutraal mogelijk in de context te zetten – bijvoorbeeld die van het werk.
Hoe dan ook veel leesplezier en een fijne vakantie! Ik ga lekker neurofeedbackpacken.
