‘Na mijn studie psychologie ben ik bij Psychologie Magazine terecht gekomen. In de loop der jaren ben ik steeds meer over diergedrag gaan schrijven. Zo verdiepte ik me ooit in monogamie en ik was benieuwd of het bij dieren voorkwam. Dat was het geval. Sterker nog: er zit een patroon in. Hoe meer de mannetjes en vrouwtjes van een diersoort op elkaar lijken, hoe monogamer ze zijn. Is daarentegen een van beide seksen veel groter, kleuriger, hebben ze grote manen of geweien, dan zijn ze vrijwel altijd polygaam.
Bij de mens is er wel verschil in lichaamsgrootte tussen de seksen, maar niet zo veel als bij echt polygame diersoorten. Je kunt alleen al hieruit concluderen dat we een paarvormende diersoort zijn, met een lichte neiging tot polygamie.
Mensen met dieren vergelijken, daarop rust een taboe. Je moet er natuurlijk mee oppassen, maar soms kan het best en daarbij hoef je je niet te beperken tot mensapen. Dat ervoer ik het sterkst toen ik in Wenen een lab bezocht. Ik deed research voor mijn boek Het beest in ons, over liefde, seks, trouw en vriendschap bij dier en mens. In het lab deed men onderzoek naar het sociaal gedrag van raven. Men hield daar groepen raven in verschillende kooien en ontdekte dat ze een soort politiek inzicht hebben. Ze weten binnen hun eigen groep hoe de verhoudingen liggen, wie de leiders en ondergeschikten zijn. Maar dat weten ze ook van andere groepen door die te observeren. Met zo’n soort sociale intelligentie lijken ze meer op ons dan sommige apensoorten. Want bij veel apen is zo’n sociaal inzicht nog niet vastgesteld.
Hoewel we fysiek niet veel gemeen hebben met raven, staan we op mentaal vlak verbazingwekkend dicht bij elkaar. Waarschijnlijk heeft dat te maken met vergelijkbare eisen die de omgeving aan ons stelt. Raven leven in wisselende groepen, net als mensen, en dan is het handig als je snel kunt inschatten hoe de verhoudingen in een andere groep liggen.
Wat dit me heeft gebracht? Het is goed als we ons bewust worden van het feit dat we onderdeel van de natuur zijn. Als we ons daarentegen als unieke wezens beschouwen die erbuiten staan, heeft dit een groot effect op hoe we met onze omgeving omgaan. En dat idee wil ik uitdragen.’
