Log in
De woordenstrijd met je brutale tiener. Je zeventienjarige dochter die weigert haar kamer op te ruimen of je vijftienjarige zoon die gamen belangrijker vindt dan huiswerk en niet goed kan plannen. ‘Ik maak gehakt van de aanname dat zulk gedrag nu eenmaal vastligt in de genen. Ik heb goed nieuws: het brein is te veranderen, onder meer door de ouders.’
Willem Koops

Dit was te lezen in een bericht in De Telegraaf1. Een sympathiek standpunt voor een ‘hersenwetenschapper en neuropsycholoog’. Kennelijk ziet neuropsycholoog Jelle Jolles, universiteitshoogleraar aan de Vrije Universiteit Amsterdam, in dat het brein geen oorzakelijke rol mag worden toegeschreven. Deze ontkenning is niet gebruikelijk onder neurowetenschappers (zie ook mijn bespreking van werk van ontwikkelingspsycholoog Eveline Crone2).

Jolles gaat ver. In een interview met pedagoog Bas Levering3 zegt hij dat het fMRI-onderzoek ‘op korte termijn niet veel voor de praktijk oplevert.’ Toch zegt hij in datzelfde interview ook: ‘In de grote archiefkast van de hersenwetenschap liggen veel ongebruikte dingen. Stof ze af en ga er met elkaar en vooral ook met de politiek over praten en vraag je af hoe je dat in ons onderwijs en in de opvoeding kunt implementeren.’ Laten we eens bezien wat Jolles in Het tienerbrein allemaal afstoft.

Mind

Jolles zegt dit boek geschreven te hebben ‘om