Log in
De jaren tachtig van de vorige eeuw waren de jaren van de ‘Freud Wars’, waarin de toekomst van de psychoanalyse in de academische wereld op het spel kwam te staan. Vernietigende kritiek werd gegeven in het boekje Shrinking History, waarin David Stannard de aanval opende op de psychohistorische beweging. De toepassing van inzichten uit de psychoanalyse door historici en biografen raakte steeds meer in diskrediet – interne ruzies deden de beweging ook geen goed. Arthur Eaton dook erin en beschrijft hoogtijdagen en verval.
Arthur Eaton

Niet iedere historicus krijgt de gelegenheid om zich te ergeren aan de stoffering van het bankstel van zijn onderzoeksonderwerp. Ik ontmoette Bruce Mazlish, grondlegger van de psychohistorie, voor een gesprek in zijn huis in Cambridge, Massachusetts. Mazlish is negentig jaar oud en emeritus-hoogleraar geschiedenis aan het Massachusetts Institute of Technology (MIT). Hij woont op een steenworp afstand van de universiteit in een grijsblauwe villa, netjes omzoomd door een Amerikaans tuinhekje. Op jonge leeftijd schreef hij samen met Jacob Bronowsky een bestseller over de geschiedenis van de westerse filosofie: The Western Intellectual Tradition from Leonardo to Hegel. Van de opbrengsten kocht hij zijn villa. Mazlish werd later bekend als postmodern historicus en houdt zich nu in zijn werk bezig met thema’s als globalisering.

Toen ik aanbelde, deed een van een onverklaarbaar groot aantal mooie jonge vrouwen in huis de deur open. ‘Kom binnen,’ zei ze, ‘Bruce verwacht je.’ Ik werd door het meisje begeleid naar de woonkamer en mocht plaatsnemen