Ik ging psychologie studeren omdat ik mezelf later zag als een soort Freud, die de psychische problemen en denkfouten van anderen zou kunnen ontrafelen en oplossen.
Zo studeerde ik af in de klinische psychologie en begon ik op een werkervaringsplek bij een grote ggz-instelling. Ik kreeg daar uiteindelijk een betaalde baan en vond het werk in het begin superleuk en leerzaam. Maar toen kwam ter sprake of ik de gz-opleiding wilde gaan doen. Terwijl ik daarover nadacht, realiseerde ik me dat ik helemaal niet gelukkig zou worden als ik de rest van mijn leven op een stoel zou moeten zitten en luisteren. Mijn beeld van een psycholoog klopte niet. Als psycholoog ben je vaak niet aan zet. Je moet juist de ander op ideeën laten komen en zelf vooral goed luisteren.
Zo behandelde
