Ik ben heel Nederlands opgegroeid. Mijn witte vader is een heel lieve man en echt helemaal mijn vader. Met mijn bi-culturele achtergrond was ik vroeger daarom nooit zo bezig, ik heb weinig meegekregen van de Antilliaanse cultuur. Tot ik in 1987 voor het eerst alleen op pad was, ik verbleef een week in Harlem, een zwarte buurt in New York. De zwarte mannen daar hebben een soort code om elkaar gedag te zeggen, met een heel subtiel knikje of een andere subtiele groet. Ik merkte dat ze het ook naar mij deden. Gedurende die week begon ik me te realiseren dat zwarte mensen mij blijkbaar voor een deel zagen als iemand van hun gemeenschap. Het was een eyeopener, het zette me aan het denken over wie ik eigenlijk was en dat je je eigen identiteit niet kunt wegpoetsen.
Uit de kast
Behalve bi-cultureel ben ik ook homoseksueel. Dat is een ander deel van mijn identiteit waar ik lange tijd
