Log in
Het elfde Phrenos psychosecongres te Zwolle kent een positieve insteek: herstel is mogelijk en progressief. In de workshops worden praktische initiatieven als SMART4U gepresenteerd die het dagelijks leven van patiënten verbeteren, en de plenaire lezingen bieden nieuwe aangrijpingspunten voor behandeling. Toch gaat dit alles volgens sommigen nog niet ver genoeg. Daarom wordt binnen het project Redesigning Psychiatry hard gewerkt aan een visie op de ggz in 2030. ‘Het vormgeven van de toekomst is iets anders dan de problemen oplossen van vandaag.’
Annemarie Huiberts

Voormalig directeur van het Sociaal en Cultureel Planbureau Paul Schnabel valt de eer te beurt het congres te openen met de jaarlijkse Rob Giel-lezing – een lezing opgedragen aan de grondlegger van de sociale psychiatrie in Nederland. Gezien het congresthema geen makkelijke opgave, want Giel stond tamelijk pessimistisch tegenover de herstelgedachte. Zo schreef Giel in 1984 het artikel ‘Onze blijvende moeite met moeilijke mensen’, naar aanleiding van de destijds bestaande plannen om te stoppen met de nieuwbouw van psychiatrische ziekenhuizen en zo een begin te maken met de ambulantisering. Volgens Giel waren dit ‘verlichte denkbeelden gebaseerd op een tragische reeks van misverstanden’. Hij was ervan overtuigd dat mensen met ernstige psychiatrische aandoeningen te veel sociale beperkingen hebben om zelfstandig te kunnen functioneren. Zijn zorg betrof niet alleen de meest kwetsbare patiënten maar ook hun naaste omgeving, die Giel niet als schuldige maar juist als bondgenoot beschouwde. Schnabel spreekt zelf in dit verband over ‘het recht om niet gestoord te worden’. De