Als vervangende dienstplicht werkte ik mee aan een project voor conflictoplossing in Noord-Ierland. Ik was onder de indruk van het werk van de psychologen daar. Maar toen ik begon met mijn studie, wist ik al snel dat psychotherapie niets voor mij was. Ik vind het moeilijk om onderscheid te maken tussen privé en werk, ik zou de problemen mee naar huis nemen. Mediation zou daarom ook niets voor me zijn.
Écht waardevol
Tijdens mijn studie ontdekte ik wat me wél lag. Het probleemgestuurd onderwijs in Maastricht sloot perfect bij mij aan. Ik houd van discussie en leer veel minder van klassikale colleges. Over elk onderwerp is er een soort kernliteratuur; als je dat gelezen hebt, dan beheers je het onderwerp. Toch merkte ik dat er veel verschillende perspectieven ontstonden, en dat op grond van dezelfde artikelen. Dat is waardevol. Dat lijkt een dooddoener, maar het is écht waardevol. Er is niet één ideale manier om tegen zaken aan te kijken. Een belangrijk inzicht omdat iedereen tegenwoordig in multidisciplinaire teams werkt. Je moet openstaan voor verschillende perspectieven en dat is iets wat je moet en kunt leren.
Ook dat je er sociale vaardigheden mee opdoet, vind ik leuk aan deze onderwijsvorm. Je leert je opvattingen goed te verwoorden. En je leert een discussie te leiden en hoe je bijvoorbeeld kunt stimuleren dat ook de stillere deelnemers een bijdrage leveren. Want als iemand stil is, betekent dat niet dat hij niets te zeggen heeft. Je moet er niet naar streven dat de kennis die bij iedereen al bekend is, naar voren wordt gebracht. Het gaat er juist om de zaken die niet iedereen weet, de unieke kennis, dat die naar boven komt.
In het Honours Programma hadden we het bijvoorbeeld over computational modeling. Er zat een student bij die van een praktische opleiding kwam. We zaten al snel op een heel abstract niveau te praten, toen hij zei: “Maar hoe kunnen we dat toepassen?” Hij had het niet over fmri, een peperduur apparaat, maar over een goedkope en simpele versie ervan en hoe je dat kon gebruiken om robots te laten navigeren.
Grote vragen
Een andere belangrijk inzicht kreeg ik bij een van de eerste colleges. Het ging over de grote vraagstukken binnen de wetenschap, zoals het ontdekken van de neurologische codering van de hersenen. Als we de codering van de neocortex ontrafelen, dan hebben we een grote sprong voorwaarts gemaakt. Ik vond dat idee fascinerend en voor de eerste keer in mijn leven dacht ik: misschien wil ik wel academicus worden. Misschien wil ik mijn leven eraan wijden om te helpen dat probleem op te lossen. Op dat moment dacht ik nog dat wetenschap vooral ging over het oplossen van problemen, tegenwoordig weet ik dat het nog veel meer gaat over het stellen van vragen.
De kennismaking met statistiek en methodologie was ook een openbaring. Als jongen was ik lastig. Ik zal wel goeie cijfers hebben gehad, anders zou ik niet op de universiteit terecht zijn gekomen, maar ik wilde er niet in investeren. Tot een docent een belangrijk statistisch probleem uitlegde. Het ging over de centrale limietstelling en de link met de verdeling van gemiddelden. Het is een bekend statistisch theorema en ik vond het zo’n sterke gedachte … magisch! Toen hij het ons uitlegde, dacht ik: hier geniet ik van, dit vind ik écht leuk. Vanaf toen had statistiek mijn aandacht en opende zich een nieuwe wereld voor mij. Vanaf dat moment ben ik echt een cijfermens geworden.
In mijn tweede jaar wilde ik cognitieve neurowetenschappen doen. Dat was de belangrijkste richting in Maastricht, dat gingen de knapste koppen doen. Maar in het vijfde semester ging ik naar Hong Kong en volgde cursussen in consumentengedrag en organisatiepsychologie. Daar zag ik hoe groot het academisch veld eigenlijk is. Ik wist dat ik die kant op wilde, een richting waarin ik meer tussen de mensen zou kunnen werken en minder geïsoleerd zou zijn.
Nu ben ik een masterstudent op de Cambridge Judge Business School. Het gaat nog steeds om psychologisch onderzoek, maar op grotere schaal. Ik doe onderzoek naar CEO perception en de competitie tussen bedrijven. De studie was dus helemaal niet wat ik verwacht had, het was veel beter!’
Foto: Shutterstock
