Ik had mijn eigen aanpak: ik ging naar alle colleges, want daar wordt de belangrijkste informatie behandeld. De boeken lezen vond ik de moeite niet waard; ze waren dik, Engelstalig en stonden vol voorbeelden. In het eerste jaar leerde ik dat er altijd goede samenvattingen in omloop waren, die stuurden studenten elkaar door. Zo’n samenvatting schreef ik met de hand over. Dat werkte voor mij beter dan lezen, de tekst bleef zo hangen. Moeilijke onderdelen besprak ik met medestudenten.
De meeste samenvattingen waren van Christiaan Verwijs die vijf jaar voor mij psychologie studeerde. Zelf weet hij het waarschijnlijk niet, maar hij is een begrip onder de Utrechtse psychologiestudenten, zijn samenvattingen zijn heel goed. Als we geen Christiaan Verwijs hadden, was er een samenvatting van Joho in omloop en anders verdeelden we de tentamenstof en vatte iedereen een hoofdstuk samen.
Als afstudeerrichting koos ik sociale psychologie. Ik was geïnteresseerd in sociaal en ambigu gedrag van mensen en ik koos vakken zoals coaching, training en conflicthantering.
Ik ging er altijd vanuit dat ik niet zoveel wist. Maar bij mijn bacheloronderzoek bleek dat mee te vallen. Ik vond onderzoek leuk en mijn begeleider was positief over mijn bijdrage, dat gaf me een boost. Ik realiseerde me dat ik studeerde om een toekomst op te bouwen en werd ambitieuzer.
Toen ik na een tussenjaar met de master sociale psychologie begon. was ik heel gemotiveerd. Ik richtte me op de onderwerpen die ik interessant vond: onderzoek, beïnvloeding en training. Een geweldig jaar! Ik las de boeken van kaft tot kaft, maakte samenvattingen en stuurde die naar medestudenten.
Nu zou ik graag onderzoeker worden en dat combineren met training en coaching. Maar zonder researchmaster wordt dat lastig. Deze arbeidsmarkt is pittig, maar ik doe m’n best en pak de kansen die ik krijg.’
