Psychologische kennis is voor het overgrote deel gebaseerd op onderzoek onder westerlingen. Crosscultureel onderzoek laat zien dat resultaten hiervan beperkt generaliseerbaar zijn.
Stel, je staat in de rij voor de bank en iemand dringt voor. Hoe zou je je dan voelen? Laat je dat blijken? En, zo ja, hoe dan?
Met dergelijke vragen hoopten Amerikaanse en Indiase psychologen meer te weten te komen over crossculturele verschillen in de omgang met emoties. Ze legden daarom 160 Amerikaanse en 108 Indiase studenten vijf vignetten voor. Zien dat iemand voordringt was er eentje, de baan krijgen waarop je vriend ook gesolliciteerd heeft was een andere. Bij elk vignet moesten de respondenten aangeven hoe ze zich zouden voelen, of ze hun gevoelens zouden uiten en, zo ja, hoe.
Zo zeiden de meeste Amerikaanse studenten zich happy te voelen als ze zich inbeeldden dat zij de baan hadden gekregen en hun vriend niet. De meeste Indiase studenten gaven aan zich juist verdrietig te voelen omdat hun vriend was afgewezen. Ze waren ook meer dan Amerikaanse respondenten geneigd hun gevoelens te uiten. Daarbij zouden ze hun emoties vooral verbaal, maar in bedekte termen laten blijken. De Amerikaanse studenten zouden juist direct zeggen wat er in hen omging. Meer dan de Indiase studenten vonden ze het belangrijk om duidelijkheid te scheppen over de situatie.
De uitkomsten stroken nagenoeg met de verwachtingen van de onderzoekers. Zij dachten al dat Indiërs in de uiting van emoties meer dan Amerikanen gericht zouden zijn op het behoud van de relatie met de ander. Handig om te weten als je met een van beide bevolkingsgroepen (of allebei) te maken hebt. (ID)
Bron: Crowe, M., V.V. Raval, S.S. Trivedi, S.S. Daga, & P. H. Raval (2012). Processes of Emotion Communication and Control: A comparison of India and the United States. Social Psychology, 43(4), 205-214.
