In ruim driehonderd zorginstellingen loopt al een robot rond, Zora genaamd. Zij kan luisteren, praten, zingen, dansen, verhalen vertellen en nog veel meer. Maar kan ze ook voelen?
Voelen is niet de sterkste kant van robots. Terwijl aanraking in communicatie juist heel belangrijk is. Bij onderzoeksinstituut CTIT van de Universiteit Twente onderzochten ze daarom hoe ze de gevoeligheid van robots voor menselijke aanraking kunnen verbeteren.
Daartoe rustten ze een paspoparm uit met 64 druksensoren die op een computer waren aangesloten. Ze lieten 32 proefpersonen 6 x 14 verschillende aanrakingen uitvoeren, op drie manieren: zachtjes, normaal en ruw. Dit alles resulteerde in 252 aanrakingen per proefpersoon, variërend van kietelen en aaien tot knijpen en stompen.
De helft tot zestig procent van die aanrakingen werd door de robot waargenomen en herkend. Een mooi resultaat als je bedenkt dat de aanraking niet uit een sociale context kon worden afgeleid en de deelnemers de opdrachten naar eigen inzicht uitvoerden. De robotarm was dus niet op hen afgesteld. Bovendien kunnen sommige aanrakingen erg op elkaar lijken – denk aan hard aaien versus zacht/normaal wrijven. Waarschijnlijk zouden mensen zulke aanrakingen ook niet allemaal herkennen. (ID)
Jung, M.M. et al. (2016). Automatic recognition of touch gestures in the corpus of social touch. Journal of Multimodal User Interfaces, published online 21-10-2016, DOI 10.117/s12193-016-0232-9
