Bij de entree van een museum voor kinderen plaatsten de onderzoekers naast een donatiebox die voorzien was van de tekst ‘Wij stellen uw gift op prijs’, achtereenvolgens afbeeldingen van twee neuzen, twee oren, twee stoelen en twee ogen. De onderzoeksvraag was: leiden die tot ander geefgedrag?
In de zeven maanden dat het onderzoek duurde, had het museum 34.000 bezoekers. Wat bleek? In de weken dat de afbeeldingen van ogen aan de tekst waren toegevoegd, doneerden bezoekers veertig procent meer. Waar eerder wekelijks gemiddeld vijftien dollar in totaal geschonken werd, steeg dat bedrag tot 27 dollar. Met een gemiddeld aantal bezoekers van 1214 per week is dat een toename van nog geen dollarcent per bezoeker. Of we hier van ‘generostiteit’ moeten spreken, en zelfs van ‘toenemende generositeit’, mag betwistbaar heten. Niettemin menen de onderzoekers dat hun bevindingen de aanname ondersteunen dat mensen geneigd zijn tot socialer gedrag als ze blootgesteld worden aan de (fictieve) blik van anderen. Ze zouden daarmee hun reputatie willen verbeteren en/of beschermen. Dat vooral afbeeldingen van ogen dit effect sorteren, schrijven ze toe aan de ‘monitorende functie’ van ogen: die is groter, menen zij, dan die van oren en neuzen. Om van die van stoelen maar te zwijgen natuurlijk. (EdJ)
Bron: Results Vaish,T. Grossmann (2018). Eyes, More Than Other Facial Features, Enhance Real- World Donation Behavior. Human Nature, doi 10.1007/s12110-018-9327-1
